14o Νηπιαγωγείο Νίκαιας

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ

ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

(Θεατρική διασκευή από το βιβλίο "Καλημέρα Ειρήνη")
FROSO CHATOGLOU Πρόσωπα: Κανόνι

Μαργαρίτα

Ήλιος

Πουλάκι

Φεγγάρι

Λουλούδια

(Σκηνικό λιβαδιού. Ένα μαύρο Κανόνι στέκεται παράταιρο με το τοπίο. Ξαφνικά προβάλλει επάνω του μια Μαργαρίτα.)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Αχ! Τι όμορφο λιβάδι! Πόσο τυχερή είμαι που φύτρωσα εδώ. Μμμμ, μοσχοβολάει ο τόπος. Το μόνο που δεν καταλαβαίνω είναι αυτό εδώ… το μαύρο πράμα, τι να είναι άραγε; Ε, δε βαριέσαι, δε θα χαλάσω την καρδούλα μου τώρα για ψιλοπράγματα. Θα απολαύσω τη φύση και τη ζωή που…

ΚΑΝΟΝΙ: ( Απότομα πετάγεται μια κακομούτσουνη φάτσα μέσα από την μπούκα. Η Μαργαρίτα τρομάζει) Τιιιι συμβαίνει εδώ; Ποια είσαι του λόγου σου; Τι στο καλό γυρεύεις πάνω μου;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Ε… συγγνώμη, εγώ δεν, να… η βροχή έφερε εδώ το χώμα και φύτρωσα και…

ΚΑΝΟΝΙ: Όπως φύτρωσες έτσι να ξεφυτρώσεις, τ’ ακούς;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μα, αυτό δε γίνεται. Εδώ είναι οι ρίζες μου, πώς να φύγω; Δεν μπορώ.

ΚΑΝΟΝΙ: Και τι με πέρασες κυρά μου εμένα; Γλάστρα; Ή μήπως βάζο; Να κουβαλάω … (κοροϊδευτικά) λουλουδάκια; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Ο..οχι, δεν ξέρω…

ΚΑΝΟΝΙ: Είμαι ένα κανόνι!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μπαλόνι! Τέλεια, ό,τι πρέπει για πάρτυ!

ΚΑΝΟΝΙ: Όχι μπαλόνι, κα-νό-νι!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Α, όπως λέμε μπαλκόνι.

ΚΑΝΟΝΙ: Μα τι λες κοπέλα μου; Ποιο μπαλκόνι; Είμαι ένα κα-νό-νι. Ένα άγριο όπλο για να πετάει φωτιές και να σκοτώνει στον πόλεμο.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Χμμ, ναι, αλλά τώρα δεν έχουμε πόλεμο, έχουμε ειρήνη. Άρα, δεν πετάς φωτιές, έτσι δεν είναι κύριε Κανόνη;

ΚΑΝΟΝΙ: Για ένα κανόνι ο πόλεμος δε σταματά ποτέ! Τ’ ακούς; Ποτέ! Και δε θα με καταντήσεις εσύ εμένα γλάστρα, δε θα με κάνεις ρεζίλι, να κουβαλάω λουλούδια. Αν δε σηκωθείς να φύγεις θα σου βάλω φωτιά και θα σε κάψω!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μα… γιατί; Δεν θα σου κάνω κακό. Ίσα ίσα, θα γίνουμε φίλοι, θα σου τραγουδάω, θα σου λέω κάθε πρωί καλημέρα. Α, η ειρήνη είναι υπέροχο πράγμα, θα δεις. Στον πόλεμο ακούς μόνο κλάματα, φωνές, φοβάσαι, κινδυνεύεις. Ενώ στην ειρήνη η ζωή είναι τόσο ωραία, ιδιαίτερα όταν έχεις φίλους και…

ΚΑΝΟΝΙ: Ω, Σταμάτα! Είπα και τέλειωσε! Αν σε δω αύριο το πρωί εδώ θα βάλω φωτιά και θα σε κάψω! ( μπαίνει στην μπούκα του)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Θεέ μου τι άγριο πλάσμα! Έχει γούστο να το εννοούσε και να με κάψει. Μπα, δε νομίζω, γιατί να με κάψει; Αφού δεν του έκανα κακό. Αφού δεν έχουμε πόλεμο. Α, δεν θα φύγω, θα μείνω! ( Εμφανίζεται ο Ήλιος) Αχ, να ο Ήλιος. Ε, κυρ Ήλιε! Εδώ, εδώ, έλα λίγο να σου πω..

ΗΛΙΟΣ: Ω, Ένα λουλουδάκι! Καλό μου, γιατί φύτρωσες εκεί πάνω; Αυτό το κανόνι είναι το χειρότερο πλάσμα στον κόσμο. Στο λέω εγώ που βλέπω όλη τη γη, πως κακό πλάσμα σαν κι αυτό δεν έχω δει πουθενά.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Αχ κυρ Ήλιε, τι να κάνω; Είπε πως θα με κάψει.

ΗΛΙΟΣ: Και πράγματι , θα το κάνει. Αυτό νομίζει ότι ακόμα έχουμε πόλεμο. Δεν έχει κανένα φίλο, δεν αγαπά κανένα, μόνο τρομάζει τον κόσμο. Άκου τη συμβουλή μου λουλουδάκι. Ζήτα από τον αέρα να σε πάει να φυτρώσεις κάπου αλλού. Είσαι τόσο όμορφη, είναι κρίμα να σε κάνει κάρβουνο το κανόνι. Άντε, καλή τύχη!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Γειά σου κυρ Ήλιε! ( Ο Ήλιος φεύγει). Η καρδούλα μου έχει αρχίσει να χτυπά. Τα πράματα δεν είναι και τόσο απλά καθώς φαίνεται.

(Ένα πουλάκι πετά κοντά της. Είναι τρομαγμένο και αναστατωμένο. Μιλά γρήγορα και βιάζεται να τα πει και να φύγει )

ΠΟΥΛΑΚΙ: Τσιου! Αχου, Μαργαρίτα, καημένο λουλουδάκι, πού πήγες και φύτρωσες; Σήκω φύγε, γρήγορα, το κανόνι είναι κακό, θα σε κάψει!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Α, στάσου καλό μου πουλάκι, στάσου να σου πω. Αφού δεν έχουμε πόλεμο, γιατί να με κάψει; Μπορεί να μην το κάνει αν γίνω φίλη του.

ΠΟΥΛΑΚΙ: Τι λες; Κοίτα τη φτερούγα μου… Βλέπεις πώς μου την έκανε; Μια μέρα που κάθισα πάνω του να κελαηδήσω με έκανε σαν ξεροψημένο μπιφτέκι.. Γι αυτό σου λέω, φύγε, φύγε να γλυτώσεις, αυτό δεν καταλαβαίνει από ειρήνη. Φύγε!

(Το πουλάκι φεύγει και η Μαργαρίτα μονολογεί)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μάλλον πρέπει να φύγω από δω. Όμως… είναι τόσο άδικο. Γιατί να φύγω αφού εδώ φύτρωσα; Γιατί να μην δείξω στο κανόνι πως δεν πρέπει να φοβερίζει τον κόσμο, πως είναι καλύτερο να έχει φίλους και όχι εχθρούς, πως είναι καλύτερο να ζει στην ειρήνη και όχι στον πόλεμο;

( Ένα ένα βγάζουν τα κεφαλάκια τους δειλά δειλά τα λουλούδια)

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ 1: Καλά τα λες Μαργαρίτα, αλλά, δεν θα καταφέρεις τίποτα. Είναι ξεροκέφαλο!

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ 2: Είναι και χοντροκέφαλο, και μουτζουρωκέφαλο !

ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΙ 3: Εγώ πιστεύω πως η Μαργαρίτα έχει δίκιο. Τι καταφέραμε εμείς που το φοβόμαστε τόσο καιρό; Μας έχει κάνει τη ζωή δύσκολη. Κάποιος πρέπει να του τα πει από την καλή επιτέλους. Μη φοβάσαι Μαργαρίτα, έχεις το δίκιο με το μέρος σου!

(Τα λουλούδια χάνονται. Προβάλλει το φεγγάρι)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Έχω μπερδευτεί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Αν μείνω μπορεί και να με κάψει, αλλά μπορεί και να του δώσω ένα μάθημα θάρρους. Αν φύγω το κανόνι θα συνεχίσει να τρομάζει τον κόσμο και να προκαλεί τον πόλεμο. Αχ, τι να κάνω; Νυχτώνει, δεν έχω πολύ χρόνο για να αποφασίσω. Αύριο πρέπει να μη με δει εδώ.

ΦΕΓΓΑΡΙ: Καλή μου Μαργαρίτα… Τι ατυχία! Και είσαι τόσο όμορφη και ευγενική.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Φεγγαράκι μου, πόσο χαίρομαι που σε έχω συντροφιά μου. Είναι τόσο δύσκολη βραδιά αυτή για μένα. Εσύ τι με συμβουλεύεις να κάνω;

ΦΕΓΓΑΡΙ: Α, εγώ δεν μπορώ να σου πω. Εσύ θα πάρεις την απόφασή σου. Αυτό που εγώ μπορώ να κάνω είναι να σταθώ όλη νύχτα στο πλάι σου και να σου δίνω κουράγιο με το φως μου.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Σ ‘ ευχαριστώ φεγγαράκι μου. Αυτό θα μου δώσει πολλή δύναμη. Θα μείνω . Δεν θα φύγω, δε θα δείξω φόβο. Θα κοιμηθώ και το πρωί θα αντιμετωπίσω με θάρρος το κανόνι. Το αποφάσισα.

ΦΕΓΓΑΡΙ: Καλή σου νύχτα λουλουδάκι, είσαι πράγματι πολύ γενναίο. Σε θαυμάζω.

( Η Μαργαρίτα κοιμάται. Σιγά σιγά η νύχτα φεύγει, ξημερώνει. Πρώτος βγαίνει από την μπούκα του το κανόνι. Κοιτάζει διστακτικά τη Μαργαρίτα που κοιμάται)

ΚΑΝΟΝΙ: Αχου, γιατί δεν έφυγε; Αφού της είπα να φύγει, γιατί δεν έφυγε; Τώρα πρέπει να την κάψω, και είναι τόσο γλυκιά, τόσο όμορφη… Φαίνεται πως με την ειρήνη η καρδιά μου έχει μαλακώσει. Μου είναι πολύ δύσκολο να την κάψω. Ήθελε να γίνει φίλη μου… Κανείς ποτέ δεν ήθελε να γίνει φίλος μου… Μα, τι λέω; Είμαι κανόνι! Θα φερθώ σαν κανόνι! Θα την κάψω!

( Η Μαργαρίτα ξυπνά και τεντώνεται)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μμμμ, καλημέρα Κανονάκη μου! Τι όμορφη μέρα!

ΚΑΝΟΝΙ: Δεν έφυγες. Γιατί δεν έφυγες;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Γιατί έχουμε ειρήνη Κανονάκη μου. Γιατί άμα δεις τι όμορφα τραγούδια και ιστορίες ξέρω να λέω θα σου αρέσει η συντροφιά μου. Γιατί…

ΚΑΝΟΝΙ: (απότομα) Ωωω! Σταμάτα! Είπα ότι θα σε κάψω και θα σε κάψω!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Δεν βαρέθηκες να τους φοβερίζεις όλους; Δε βαρέθηκες να έχεις μόνο εχθρούς; Ε; Είχες ποτέ κανένα φίλο;

ΚΑΝΟΝΙ: …Όχι

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Έλα λοιπόν να δοκιμάσουμε. Έλα να γίνουμε φίλοι και να δεις πόσο θα σου αρέσει. Μια ζωή μαγκούφης, φτάνει πια!

ΚΑΝΟΝΙ: (με μαλακή φωνή) Θα είσαι φίλη μου; Αλήθεια; Κι ας είμαι έτσι μουτζούρης;

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Τους φίλους τους αγαπάς όπως κι αν είναι! Και να σου πω κάτι; Αν πάψεις να τα φοβερίζεις, τότε και τα άλλα λουλούδια θα πάρουν το θάρρος να φυτρώσουν πάνω σου, και έτσι η μαυρίλα σου θα σκεπαστεί και θα γίνεις πολύχρωμος!

ΚΑΝΟΝΙ: Έχεις θάρρος Μαργαρίτα. Κι εγώ εκτιμώ το θάρρος και το κουράγιο. Σε θαυμάζω, δε θα σε κάψω γιατί είσαι γενναία. Θα γίνουμε φίλοι λοιπόν! Αποφάσισα να ζήσω στην ειρήνη κι εγώ. Βαρέθηκα νάμαι μαγκούφης.

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Ζήτω! Μπράβο κανόνι μου! Θα περάσουμε τέλεια!

ΚΑΝΟΝΙ: Δεν θα ξεχνάς όμως να μου λες κάθε πρωί καλημέρα, το υποσχέθηκες..

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Αλίμονο! Καλημέρα Κανόνι!

ΚΑΝΟΝΙ: ( με δυσκολία)…Καλημέρα Μαργαρίτα!

(Μαζεύονται όλοι- πουλί, λουλούδια,ήλιος,φεγγάρι)

ΟΛΟΙ: Καλημέρα Ειρήνη!

«ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ, Η ΓΗ ΕΧΕΙ ΠΟΝΟΛΑΙΜΟ

ΠΟΝΑΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΛΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΟΝΟΛΑΙΜΟ, ΤΟ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΣΠΙΡΙΝΗ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΙΡΗΝΗ»

Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ